زبانهای
برنامه نویسی یک زبان رویه ای هستند.
در
زبانهای برنامه نویسی نمایش دانش و استنتاج
روی دانش از هم جدا نیستند.
منطق
گزاره ای یک زبان اعلانی(توصیفی)
است.
منطق
گزاره ای دارای قابلیت ترکیب است.
زبانهای
طبیعی قدرت بیان و بازنمایی بالایی
دارند(expressive
هستند)
در
زبان طبیعی معنای یک جمله علاوه بر اجزای
آن به زمینه آن جمله نیز بستگی دارد ولی
در منطق گزاره ای مستقل از زمینه است.
تفاوت
هستی شناسی منطق مرتبه اول و منطق گزاره
ای این است که در منطق گزاره ای جهان شامل
تعدادی حقیقت است و از دیدگاه منطق مرتبه
اول جهان شامل تعدادی شی و روابط آنهاست.
ترم
میتواند به سه شکل باشد:
یک
نماد ثابت.
یک
متغیر یا یک نماد تابع.
نماد
تابع مانند تابع برنامه نویسی نیست(ورودی
خروجی ندارد)
بلکه
یک شی را توصیف میکند.
جملاتی
که با =
ساخته
میشوند یک جمله اتمیک هستند.
تفاوت
منطق گزاره ای و منطق مرتبه اول در سورهاست.
هنگام
استفاده از سور عمومی (به
ازای همه)
از
نتیجه میدهد استفاده میشود.
سور
عمومی معادل ترکیب عطفی روی تمام اشیا
جهان است.
معمولا
سور وجودی(وجود
دارد فلانی که)
به
همراه and
استفاده
میشود.
سور
وجودی معادل ترکیب فصلی روی تمام جهان
است.
اگر
سورهای تو در تو هم نوع باشند ترتیب آنها
مهم نیست ولی اگر هم نوع نباشند ترتیب
آنها مهم است.
میتوان
از متغیرهای یکسان در سورهای تودرتو
استفاده کرد در این صورت هر متغیر متعلق
به داخلی ترین سور است.
اولویت
عملگرها در منطق مرتبه اول به این صورت
است که ابتدا ~
بعد
and
و
or
بعد
سورها و پس از همه نتیجه میدهد بررسی
میشود.
چیزهایی
که باید از کتاب خوانده شود:
منطق
مرتبه اول.
ترم.
جمله
اتمیک.عملگر
تساوی.
سورها.
Tell و
Ask.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر